Kotlina Chodelska jest niewielkim terytorialnie – zajmuje ok. 370 km kw. – trójkątnym obniżeniem w obrębie Wyżyny Lubelskiej. Wysokości opadają stopniowo w kierunku Wisły: od 180 m n.p.m. na wsch. do 135 m n.p.m. w pobliżu rzeki. Jest to płaskie, otwarte terytorium, powstałe w wyniku intensywnego wypłukiwania miękkich margli kredowych przez wpadającą do Wisły rz. Chodelkę i jej małe dopływy. Powierzchnię w dużej mierze zaścielają piaski czwartorzędowe, z których uformowały się wydmy, w większości zajęte przez zespoły leśne o dużym stopniu naturalności, głównie sosnowe.
Rz. Chodelka, nazywana w przeszłości również Borówką i Kłodnicą, w odległości ok. 3 km, pod wsią Podgórz, uchodzi do Wisły. U ujścia mamy rozległą równinę, budowaną przez lata z osadów pozostawianych przez wylewy Chodelki, która w tym miejscu zajęła dawne koryto Wisły; styka się ona z nadzwyczaj malowniczą krawędzią Równiny Bełżyckiej, zarysowaną przez stromą Skarpę Dobrską o wysokości względnej dochodzącej do 90 m, a od zach. przylega do obu równie krajobrazowo zachwycająca dolina przełomowego odcinka Wisły.
Równina Bełżycka o pow. ok. 642 km kw. jest słabo urzeźbionym monotonnym płaskowyżem, zbudowanym z margli kredowych i glin zwałowych, pokrytych cienkim płaszczem lessu. Rzeźbę urozmaicają niewielkie piaszczyste wydmy, zajęte w większości przez obszary leśne. Kulminacje dochodzą do 240 m n.p.m. i maleją w kierunku Wisły, ku której opadają stromą krawędzią. Równina Bełżycka przechodzi w Kotlinę Chodelską łagodnie nachylonym stokiem. Wyróżnia się jednak fragment położony między wsiami Rogów i Dobre, gdzie krawędź Równiny jest nadbudowana przez ok. 10-metrowy płat lessu. Decyduje to o bogatym urzeźbieniu: w okolicy obu wsi powstały liczne krzyżujące się wąwozy i inne formy charakterystyczne dla obszarów lessowych.
Chodlik – wielkie wczesnośredniowieczne grodzisko
Żmijowiska – tak wyglądało średniowieczne grodzisko
Powiśle – kraina sadów, chmielników i wielkiej wody
UFO w Emilcinie – między faktami i fikcją