Radzyń Podlaski – barokowa rezydencja magnacka

Top 10 – pałace

Top 10 – renesans lubelski

Pałac w Radzyniu Podlaskim jest jedną z najwspanialszych na Lubelszczyźnie i w Polsce rezydencji rokokowych. Niestety, można zwiedzać go tylko z zewnątrz. We wnętrzach mieszczą się różnego rodzaju instytucje publiczne. Przy okazji pobytu w mieście warto także zobaczyć położony w pobliżu pałacu kościół w stylu renesansu lubelskiego.

Radzyń Podlaski jest miastem powiatowym nad rz. Białką (dopływ Tyśmienicy), ma ok. 17 tys. mieszkańców. Położony jest na Równinie Łukowskiej.

Historia Radzynia sięga XV w. – obok wsi królewskich Białka i Kozirynek król Kazimierz Jagiellończyk zezwolił w 1468 r. lokować miasto Grotowi z Ostrowa, podkomorzemu lubelskiemu i staroście kazimierskiemu. Zamiennie przez długi czas używano dla niego nazwy Radzyń albo Kozirynek. Dzierżawili je szlachcice Kazanowscy, ale w 1534 r. król Zygmunt I nadał miasto Mikołajowi Mniszchowi, staroście łukowskiemu i sokalskiemu.

Pierwotną budowlę wg proj. królewskiego architekta Augustyna Locciego, autora rozbudowy Wilanowa, wzniesiono w l. 16851709 r.; miała charakter mieszkalno-obronny. Maria z Kątskich wraz z mężem Eustachym Potockim postanowili zbudować okazalszą siedzibę, tym bardziej że stan dawnej opisywano tak: „Zamek, na którym drugie piętro puste, słomą poszyty; wokoło murem, basztami dwoma gontami nakrytymi, a dwiema pustymi, obwiedziony”.

Dziedziniec pałacowy - widok na skrzydło główne i boczne
Dziedziniec pałacowy – widok na skrzydło główne i boczne z wieżą wjazdową

Potocki pozyskał znakomitego Jakuba Fontanę, architekta królewskiego i Rzeczypospolitej, twórcę m.in. Colegium Nobilium w stolicy, kościoła bernardynów w Górze Kalwarii, pałaców dla J.K. Branickiego w Warszawie i Białymstoku, potem już pracującego wyłącznie dla króla Stanisława Augusta. Zaprojektował on piętrowy budynek główny, w który włączył poprzednią budowlę, oraz dwa skrzydła boczne, tworzące obszerny dziedziniec. W skrzydła wkomponował bramy z kształtnymi wieżami. Skrzydło zach. pełniło rolę pawilonu myśliwskiego, wsch. zaś mieściło wozownie i stajnie.

O wspaniałości pałacu decydowały także jego kryształowe wiedeńskie lustra, marmurowe kominki i gdańskie piece kaflowe, sztukaterie (Józef Lappen), dekoracja malarska (Jan Bogumił Piersch – jego dzieła uległy wypaleniu).

Jedna z rzeźb
Jedna z rzeźb Jana Chryzostoma Redlera

Szczególną wartość ma dekoracja rzeźbiarska wykonana przez Jana Chryzostoma Redlera, którego twórczość zaliczania jest zgodnie do najwybitniejszych osiągnięć baroku i rokoka w Polsce. Jego prace ozdabiają rezydencja w Białymstoku, Wilanowie i Puławach, jednak radzyńska jest ewenementem, gdyż przetrwała niemal w całości.

Wystrój rzeźbiarski pałacu Eustachego Potockiego Redler wykonywał etapami, prawdopodobnie w latach 1752-176. Rzeźby dekorują elewację korpusu pałacu i skrzydeł oraz oranżerii w ogrodzie. Jest ich kilkadziesiąt, są apoteozą właścicieli, podkreślają ich pozycję społeczną oraz znaczenie pałacu jako świątyni sztuki.

Pałac w 1933 r. - zdjęcie archiwalne
Pałac w 1933 r. – główna bryła, zdjęcie archiwalne

Pałac został mocno uszkodzony podczas I wojny światowej. Przekazany w 1920 r. państwu przez ówczesnego właściciela Bronisława Szlubowskiego, był stopniowo remontowany, ale prace przerwał wybuch II wojny światowej. Wycofujący się Niemcy w lipcu 1944 r. zdewastowali i podpalili budowlę, bezpowrotnie niszcząc wyposażenie wewnętrzne i wiele elementów wystroju. Zrujnowany gmach odnawiano w l. 1950–70. Obecnie jego właścicielem są lokalne władze samorządowe, które rozpoczęły wieloetapową, kompleksową odnowę zabytku.

Widok pałacu od strony parku
Widok pałacu od strony parku

Pałac znalazł się w otoczeniu parku z kanałem wodnym i basenem, na którego terenie wzniesiono oranżerię, mieszczącą m.in. salę teatralną. Oranżeria otrzymała bardzo bogatą dekorację zewnętrzną. Całe założenie najlepiej widoczne jest na zdjęciach lotniczych. Fotografia otwierająca post pochodzi z filmu Pałac Potockich – Radzyń Podlaski – Polska z powietrza nakręconego z drona przez firmę Govision.

Warto wiedzieć więcej:

xxxxxx
Charakterystyczna dla renesansu lubelskiego bryła kościoła pw. Świętej Trójcy

Cenną budowlą w Radzyniu Podlaskim jest utrzymany w stylu renesansu lubelskiego kościół pw. Świętej Trójcy. Został ufundowany w 1641 r. przez Mniszchów, a zaprojektowany przez muratora Jana Wolffa. Powstał na miejscu drewnianej świątyni, przy której najpewniej znajdowała się murowana kaplica grobowa Mniszchów, stanowiąca najstarszą część obecnej budowli.

Wnętrze kościoła z renesansową dekoracją sklepienia
Wnętrze kościoła z renesansową dekoracją sklepienia i ścian

Wnętrze kościoła zdobią ciekawe stiukowe dekoracje. Wśród cennego wyposażenia m.in. późnorenesansowa ambona, osiemnastowieczny rokokowy ołtarz główny oraz chrzcielnica.

vvvv
Nagrobek z czerwonego marmuru to wybitne dzieło renesansowe

W kaplicy pn. znajduje się, wykonany z czerwonego marmuru, piętrowy nagrobek Mikołaja i Zofii z Działyńskich Mniszchów z pocz. XVII w. Zalicza się go do największych osiągnięć polskiej rzeźby późnorenesansowej. Odznacza się bogatą ornamentyką, w której obok motywów roślinnych są także maski, smoki i węże. Uznaje się, że został wykonany w pińczowskiej pracowni kamieniarskiej pod kierunkiem Santi Gucciego, włoskiego artysty hołubionego przez Annę Jagiellonkę. W świątyni m.in. obrazy Józefa Buchbindera, w tym w nawie o tematyce legendy o św. Izydorze Oraczu oraz objawienia św. Małgorzaty.

Z 2. poł. XVIII w. pochodzi mur otaczający kościół oraz dzwonnica – brama, zaprojektowane przez Jakuba Fontanę. Sąsiadującą plebanię z 1944 r. zaprojektował Jan Koszczyc-Witkiewicz.

Warto wiedzieć więcej:

Bogaty w informacje przydatne przy dokładnym zwiedzaniu rezydencji w Radzyniu Podlaskim znajdują się pod internetowym adresem: http://www.radzyn-podl.pl/turystyka/zabytki/palac-potockich.html